Menedżer, a właściwie każdy człowiek, często staje przed decyzją, czy dane zadanie ma wykonać sam, czy zorganizować zespół do jego wykonania. Obydwa rozwiązania mają swoje zalety, ale i wady. Niekiedy działania indywidualne szybciej mogą dać bardziej znaczący efekt niż zespołowe, np. gdy w jakiejś sprawie menedżer jest dobrym specjalistą, a pracownik dopiero się uczy. Menedżer musi pamiętać, że jego zasadniczym obowiązkiem jest kierowanie, a dopiero na drugim planie pojawia się wykonawstwo. Jeżeli przejmuje na siebie większość wykonawstwa, to ogranicza swój czas na zarządzanie, a tym samym powoduje „zatykanie swoich kanałów informacyjno-decyzyjnych jako szefa”. Nie pozwala tym samym na rozwój podwładnych.
Indywidualizm czy zespołowość
Indywidualizm oraz zespołowość to dwie przeciwstawne drogi ludzkiego działania, ale i filozofii. Pomiędzy nimi zawarte są wszystkie przejawy ludzkiej działalności, prowadzące do różnych postaw, możliwości i wyników. Każda z tych dróg ma swoje zalety i wady, niesie z sobą elementy zarówno budujące, jak i destrukcyjne.
Wybierając indywidualizm, jednostka wychodzi z założenia, że wie, może, potrafi i da radę. Wykazuje wiarę w swoje siły i możliwości. Dąży do wolności i odpowiedzialności za swoje czyny. Wybiera też samotność. Jest dla siebie sterem, żaglem i okrętem. Drogą przeciwstawną jest zespołowość. Jednostka rezygnuje w części ze swego indywidualizmu i wolności na rzecz zespołu, kierując się odruchem stadnym. Łączy się z innymi, współpracuje, wnosząc swój udział do grupy, a zarazem z niej czerpiąc.
Na moc merytoryczną grupy składa się potencjał intelektualny: wiedza, umiejętności, doświadczenie oraz mądrość osób w zespole zadaniowym. Dotyczy to zarówno kierownika, jak i współpracujących specjalistów. Potencjał ten jest przede wszystkim organizowany pod specjalistyczne potrzeby rozwiązywanego zagadnienia. To jest główna determinanta komponowania składu zespołu zadaniowego. Trzeba podkreślić, że do rozwiązania problemu potrzebna jest nie tylko wiedza specjalistyczna, ale także wiedza ogólna zgromadzonych specjalistów, która jest niezbędna do całościowego i systemowego rozpatrywania wszystkich zagadnień związanych bezpośrednio i pośrednio z rozwiązywanym problemem.
Skład zespołu zadaniowego jest zdeterminowany tematyką problemów, które mają zostać rozwiązane. Wybór członków jest także uzależniony od tego, czy przedsiębiorstwo aktualnie dysponuje potrzebnymi specjalistami. Ich dobór dokonuje się pod kątem celów i przeznaczenia zespołu zadaniowego z uwzględnieniem sytuacji ogólnej i kadrowej przedsiębiorstwa.
Analiza mocy merytorycznej rozpoczyna się od diagnozy potencjału intelektualnego firmy, w układzie: wiedza, umiejętności i doświadczenie, które rozpatruje się dla kadry kierowniczej, specjalistycznej oraz wykonawczej. Przegląd przeprowadza się dla całego przedsiębiorstwa oraz poszczególnych komórek, aby wybrać specjalistów pod kątem ich roli i zadań w zespole. Skład zespołu może być wzmocniony przez udział specjalistów zewnętrznych pochodzących spoza firmy, w tym firm konsultingowych. Trzeba określić przedmiot i zakres usług tych specjalistów.